Jimmie Durham in het Mhka.

Een Kwestie van Leven en Dood en Zingen.

Ik ben een dwaas in mijn liefde voor eender welk materiaal. Dat moet duidelijk zijn voor wie mijn
werk ziet. Dat is noch de oorsprong, noch het doel van mijn werk, en niet de methode.
— Jimmie Durham, 2012 (catalogus)
Jimmie Durham is één van de invloedrijkste kunstenaars van vandaag. Al twintig jaar staat zijn werk wereldwijd in de belangstelling. Het is diepgaand en toegankelijk, politiek en persoonlijk, en zowel ‘van het moment’ als dat het de gangbare tendensen overstijgt. Het raakte in de loop der jaren verschillende generaties en Durham beïnvloedt kunstenaars, curators, theoretici en kunstliefhebbers met zijn tentoonstellingen en boeken, maar ook door middel van zijn activiteit als leraar. Durham gebruikt in zijn werk alle onderdelen van wat wij onder visuele kunst verstaan: het object, het beeld, het woord, het gebaar, hun verbindingen. Beelden en woorden worden vastgenageld, gelijmd of geschilderd op objecten, die voor een publiek ‘levend’ kunnen worden gemaakt. Durham tekent en schildert; werkt met video en, af en toe, met fotografie. Hij doet performances, maakt installaties en creëert zijn eigen musea, soms in samenwerking met zijn partner, kunstenaar Maria Thereza Alves. Gewoonlijk staat zij ook achter de camera wanneer er (al dan niet bewegend) beeld nodig is. En toch kan veel van Durhams werk worden beschouwd als ‘beeldhouwwerk’ in de ruimste zin van het woord: materiële verschijningen in de ruimte. Het materiaal gaat van hout en steen en been tot plastic buizen en vellen handgeschreven of gedrukte tekst. (Persbericht Mhka)
Je moet het vooral gaan bekijken want de geest van de expositie kan ik niet fotograferen.