November mijmering
Wat is dat toch met ouders?
Ze sterven niet echt,
ze vertrekken langzaam
of eerder haastig op een drafje,
op een onbewaakt moment.
Ze gaan gewoon om het hoekje
en zijn maar even weg want
als jij je verloren voelt,
denkt hen te verliezen
in de ongrijpbare eeuwigheid
kijken ze je recht aan
vanuit jouw spiegelbeeld.
Ze zitten in de plooi om je neus,
in de kleur van je ogen
en in tere plekjes die jij alleen kent.
Anderen zien hen lopen in jouw gang
wanneer je ’t straat oversteekt.
En waar nu verdriet is om het verlies,
komt later het genieten van wat was
en het warm vertellen.
Ouders …je zou het niet denken …
ze zijn er voor altijd!
Ludwig
Mijn kleine wereld ... 